abominator, -oris,
m.
der verabscheut: BRENZ
in gen p.250 Deus enim in tantum non est

respector personarum, aut abominator servorum, ut etiam propter servos benedicat dominis.

lex.: PEROTTI
ccopiae 2,725 abominor, execror, fastidio, et quasi pro malo omine habeo. Ab hoc abominabile, abominator,

abominatrix et abominatio.