pyromantis, -is, o. -us, -i, m.
– der aus Feuer wahrsagt: CODRVS serm 1 sig.E1r (v. capnomantis). GIRALDI-LG hist 7 p.314 Sunt et qui per ignem vaticinantur, qui Pyromantes uocantur: et 
Pyromantia Ignispicina dicta. BRVNO sigill p.156 Ibi magus, pyromantus, geomantus et qui sequuntur, vel homines vel atria vel atriorum cubilia denominare possunt. == umbr p.126 Chaldaeus Pyromantus. CAMPANELLA disp c astrol p.184 quae diximus contra sortilegos et aruspices et zingaros et augures et pyromantos et geomantos.
Pyromantia Ignispicina dicta. BRVNO sigill p.156 Ibi magus, pyromantus, geomantus et qui sequuntur, vel homines vel atria vel atriorum cubilia denominare possunt. == umbr p.126 Chaldaeus Pyromantus. CAMPANELLA disp c astrol p.184 quae diximus contra sortilegos et aruspices et zingaros et augures et pyromantos et geomantos.