conuitiuorus, -i, m.
– der den Mund voller Beschimpfungen hat: VOLZ Erasmus ep 372 (1515) Graecum hoc adagium 
φαγωλοίδοροι, quod item λοιδοροφάγοι, quo modo dicuntur κρεωφάγοι et ἰχθυοφάγοι, planius intelligimus, et posset Latine vno ac nouo verbulo interpretari, conuiciuori calumniuori, id est conuiciorum heluones, calumniarum voratores, quibus ora conuiciis ac iurgiis iugiter opplentur.
φαγωλοίδοροι, quod item λοιδοροφάγοι, quo modo dicuntur κρεωφάγοι et ἰχθυοφάγοι, planius intelligimus, et posset Latine vno ac nouo verbulo interpretari, conuiciuori calumniuori, id est conuiciorum heluones, calumniarum voratores, quibus ora conuiciis ac iurgiis iugiter opplentur.
Lexicographica: TLL 0