uerbulum, -i, n. – Wörtchen: – nach Seneca, De ira 3,8,6: BENVENVTO comm Dante purg 17,121-124 sic omne verbulum trahimus ad iniuriam capitalem. PETRARCA rem 2,107,10 Vos omne verbulum casu elapsum ad iniuriam capitalem trahitis. VIGLIVS Erasmus ep 2632 ob verbulum unicum in acerbam repraehensionem prorumpere. – sonst: PETRARCA fam 11,13,2 que fortuna ... te quidem gloriosos ... ad actus, me at verbula hec qualiacunque progenuit. BOCCACCIO ep 24 contentus pro nunc de me tantum verbula quedam fecisse. MARRASIO angel 1,24 Iudicium facias nostro de carmine, siue | Thura tegat, uel sint uerbula digna legi. HVMMELBERG-M Rhenanus ep 244 Τὸ μοῦ, id est ultimum illud verbulum, quis est, qui armata manu adgrediatur. VIVES disc I 1,4 p.32 ut a Theodoro Gaza ... non quiverit ad nos pertrahi verbulum aliquod aut ... phrasis, in qua situm esset universum robur sententiae. NOSTRADAMVS ep 16 id... mihi velim verbulo uno significes. AVANCINI dram I p.140 Verbum inchoata saepe turbavit sacra: | Unum vocatos verbulum offendit Deos. saepe.