begutta (beguitia), -ae,
f.
Angehörige einer christlichen nonnenähnlichen Laiengemeinschaft (

beghina): LOCHER
navis p.257 Lolhardos quos praetermisimus olim, |

Beguinasque iuvat his nec abesse suas. | Est operae pretium non ignorare Beguttas, | Begardosque suos, hypocritumque genus. WIMPFELING
ep 90 (
1499) Neque opus esse superaddere fabulas, visiones, fantasias, murmura vetularum, dicta Dantis, somnia beguttarum. LEMNIVS-S
Balbi-G carm 229,17 Vos etiam, o sanctae Moniales, atque Beguttae, | Largius o lachrimis ora rigate piis. BEBEL-H
facet nov sig.V3
r Quaedam sororculae Beguttae cum hominem furcis addictum pro consolatione accederent. EP
obsc vir I 31 p.54 Quot in mari sunt guttae, et quot in Colonia sancta Beguttae, | Quot pilos habent asinorum cutes, tot et plures tibi mitto salutes. RHEGIVS
Capito ep 215 (
1524) Auditorium habet infrequenter, divites paucos,

nonnas ac Beguttas aliquot esse deliras vetulas ac sacrificulos. SVRIVS
Rusbrochius regn p.194 Monachus, monialis, cuiuscunque instituti monastici professor, Begardus, soror, Begutta, aut utcunque demum vocentur, si bonis Actibus externis dent operam, ... id que eo tantum, ut sanctitatis opinionem sibi captent ..., ficti plane ac hypocritae sunt. GWALTHER
hom in Rom fol.217
v Ut ergo ad Phoeben redeamus, nihil in eius exemplo habent nostri seculi Moniales, Beguttae, quo se tueantur. REINESIVS
ep Daum p.248 (
1660)

Beggardos adpellarunt istius professionis sectarios et

confraternatos; foeminas ejusdem instituti

Beghinos (!) et Beguitias, nisi mendum est apud Wilh. de Nangis (
Guillaume de Nangis, ca. 1250ca. 1300).