uobizo (-so), -are – 'Ihr' sagen: STOICI tract Bas p.249 (1432) (ep) Nec moleste feras, frater carissime, quod more scripturarum utendo, tibi in singulari et non in plurali scribitur; nam et Christus magister omnium numquam legitur vobisasse, et parem modum scribendi erga me, dum opus exegerit, opto ubilibet observari. GOSSEMBROT-S Schedel-He ep 18 p.43 (1459) zelus intimi amoris plus tibizando quam vobisando meo iudicio ostenditur. SCHEDEL-He ep 31 (1460) quia zelus intimi amoris plus tibizando quam vobizando meo iudicio ostenditur. == ep 38 (1460?) Preterea familiarius amplius mihi tibisando scribas velim, quoniam zelus fraterni ac intimi amoris plus tibisando quam vobisando meo iudicio dinoscitur. STAB Amerbach ep I 90 (1496) Lubet fortassis ludere technis, dum scribis me vobisando et in suprascripcione "integerrimo", cum vix scintillule, que ad integerrimum concurrunt virum, refulgent. LVTHER colloq 4857 Vobisare der pfaffen. Papistae suam autoritatem probarunt, das ein vatter seinen son, so er ein pfaff wurde, solte ihr heissen, quia Dauid filium suum Christum Dominum vocat.
– lex.: BEBEL-H comm epist fol.xxviv Tibisare et vobisare, vel vt quidam alii dicunt, singularisare et plurificare sunt dictiones popinariae et gotthicae planeque barbarae.