alienator, -oris, m.
– der entäußert, unterschlägt: BESOLD thes p.583 sic agnatis alienatoris omnis spes succedendi praecisa videtur.
– lex.: PEROTTI ccopiae epist. (ante 29) 32 ut abalienatus uero dicatur, quem quis a se remouerit, etiam si non sit factus alterius. Ab his alienator, 
abalienator, alienatrix, abalienatrix, alienatio, abalienatio deducuntur.
– lex.: PEROTTI ccopiae epist. (ante 29) 32 ut abalienatus uero dicatur, quem quis a se remouerit, etiam si non sit factus alterius. Ab his alienator, abalienator, alienatrix, abalienatrix, alienatio, abalienatio deducuntur.
Lexicographica: TLL (4x, COD. Iust., CONC.)