abalienator, -oris,
m.
der entfernt, sich (einer Sache) entäußert:
exempla desunt.

lex.: PEROTTI
ccopiae epist. (
ante 29) 32 ut abalienatus uero
dicatur, quem quis a se remouerit, etiam si non sit factus alterius. Ab his

alienator, abalienator,

alienatrix,

abalienatrix, alienatio, abalienatio deducuntur.