demorsor, -oris, m.
der beißt: ALBERTI Momus 1,33 ubi pusillum eum cynicum demorsorem adductum reum conspicati sunt. ANTIQVARIVS Poliziano ep 3,18,1 (1489) tot tantorumque auctorum testimonio res agitur ut quicunque sugillare aliquid ex istis lucubrationibus tuis tentaverit canis latrator haberi possit, non demorsor.
Lexicographica: TLL 0
|