mediculus, -i,
m.
schlechter Arzt: KEMNAT
ep nov 6 (
1466)
v. mediciculus. TARDIF
eloq p.31 sive leguleus, sive mediculus, sive

theologulus es futurus - doctissimus namque ac perpolitus nunquam eris nisi latinus. ARCO
num 32
tit epithapium mediculi (
vgl. v.3 Sapiens neque sapiens, medicus mendicus). MORLINI
nov 32 p.68 Medicus quidam, magnae stipis, sed modicae scientiae, mediculum

scientificum parvae stipis in cura cujusdam patricii de primis illius civitatis collegam habebat.