praedestinatorius, -a, -um – vorherbestimmend, an die Prädestination glaubend: VELSIVS Amerbach ep 4642 (1561) Quanquam ista dissoluere ... nobis quidem non difficile est, ... Caluino autem et prouidentiariis seu praedestinatoriis ... non solum difficile, sed etiam penitus impossibile. HVTTER concord p.1204 (1608) qui semel sint praedestinati, ii excidere: qui non praedestinati, illi in gratiam cum Deo redire haud possint. Cuius erroris foeditas, nomen haereticis istis imposuit, ut Praedestinatorii sive praedestinati dicerentur. CAMPANELLA sid fat 8 (1629) Nescimus enim, ut S. Hieronymus distinguit, sitne prophetia praedestinatoria an comminatoria tantum.