comminatorius
comminatorius, -a, -um – androhend: INSTITORIS mall p.73 super Maleficorum verba comminatoria. MARSTALLER lib 18 illosque apostolos coercitivam suam autoritatem non modo comminatoriis verbis, verumetiam factis, quibus duriter quosdam tractarunt, abunde testatos esse. CAMPANELLA sid fat 8 (v. praedestinatorius).

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, comminatorius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 24.07.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.