disturbator, -oris, m. – Störer: PANORMITA ep ined p.141 (1432) contra impurissimos obtrectatores ac disturbatores ocii mei. TRAVERSARI itin p.134 Ille ... a Pontificatus culmine disturbatore Anacleto eiectus est. PLATINA laud art p.117 quod is, qui bellum intulerat, non petebat regnum ut civis, sed ut peregrinus, non ut auctor pacis, sed ut disturbator ocii, et quietis. LVTHER op 27 p.259 si irascatur et seviat in malos coherceatque publicae pacis disturbatores. OPSOPOEVS bib sig.A6r aut sacrae Scripturae peruersor, aut disturbator pacis et concordiae. MVSCVLVS in Matth p.79 illos ... rerum novatores, pacis disturbatores, et omnis receptae religionis divinique cultus contemptores.
– lex.: PEROTTI ccopiae 4,5 (v. perturbator).