risibilitas, -atis, f.
– die Fähigkeit des Lachens: SERRAVALLE comm Dante par 8,145-148 (1417) sicut ubicumque et in quocumque est humanitas, ibi est risibilitas; et ubicumque est 
equinitas, ibi est hinnibilitas; et ubicumque est asinitas, ibi est rudibilitas. BESSARION comm Aristoteles metaphys 7,4,3 risibile dicitur ut passio, quia homo inest in definitione risibilis, risibilitas enim debet definiri per hominem tanquam per proprium subjectum. NICOLAVS FVLGINAS id p.355 Insanus esset si quis opinaretur risibilitatem superesse rationali disiecto. CELTIS ep 124 (1496) tuum hoc munus cense et me a tua facundia et pergrata risibilitate idem deportasse arbitrare. FORSETT Ped 5,5 splen, instrumentalis pars risibilitatis. HELMONT magn p.14 quis enim theologorum unquam causam risibilitatis, vel alterius proprietatis formalis ... demonstrationem ad plenam sciuit.
equinitas, ibi est hinnibilitas; et ubicumque est asinitas, ibi est rudibilitas. BESSARION comm Aristoteles metaphys 7,4,3 risibile dicitur ut passio, quia homo inest in definitione risibilis, risibilitas enim debet definiri per hominem tanquam per proprium subjectum. NICOLAVS FVLGINAS id p.355 Insanus esset si quis opinaretur risibilitatem superesse rationali disiecto. CELTIS ep 124 (1496) tuum hoc munus cense et me a tua facundia et pergrata risibilitate idem deportasse arbitrare. FORSETT Ped 5,5 splen, instrumentalis pars risibilitatis. HELMONT magn p.14 quis enim theologorum unquam causam risibilitatis, vel alterius proprietatis formalis ... demonstrationem ad plenam sciuit.
Lexicographica: GEORGES 0, FORCELLINI (BOETH.);
LATHAM*, HVGVTIO*