asinitas, -atis, f. – 1) das Eselsein: BENVENVTO comm Dante inf 7,125-126 quia sacerdotes, quorum est cantare hymnos, maxime laborant vicio accidiae et asinitatis. SERRAVALLE comm Dante par 8,145-148 sicut ubicumque et in quocumque est humanitas, ibi est risibilitas; et ubicumque est equinitas, ibi est hinnibilitas; et ubicumque est asinitas, ibi est rudibilitas. LVTHER op I fol.ccclxxxvr (1519) Nulla fuit ruditas et asinitas maior unquam, quam Papistarum. BRVNO summa p.59 ut in bove ipsam bovinitatem, in asino asinitatem, id est essentiam illam et naturam quae facit bovem esse bovem. SCHRÖDER opusc p.306 Quis enim me doceat, quid sit substantia, nisi illis miseris verbis, 'res subsistens'? corpus, 'quod tangi potest'. Dicatur mihi: Quid est canitas, asinitas, et leonitas? Tàm equidem notum est nobis horum quidvis quàm quod ignotum.GRETSER Luth p.49 crassa et spissa Islebici Prophetae asinitas fluxit ex eodem fonte. – 2) Stil der für einen Esel und Asinius Pollio typisch ist: MORHOF Patav p.56 Trahit aliquid è nomine suo Asinius, facile eo quod calcitrat semper et rudit noscendus; ... sane ... utrum Livio plus Patavinitatis, an Asinio plus Asinitatis insit merito dubitaveris.