papacaesareatus, -us, m. – die weltliche Herrschaft des Papstes bzw. der Kirche: WIGAND cent praef p.83 (1574) In papacaesareatu autem multo plures fuere, nempe sedecim, qui monarchiam ecclesiasticam truculentis fulminibus adversus magistratus politicos et omnis generis homines atque insuper etiam cruentis armis tenuerunt. HEIDEGGER Trident I sig.*****1v ut verbis spiritualem, reapse autem, uti nonnemo appositè dixit, mundo mundaniorem, et carne carnaliorem Papae in mundo Monarchiam, quam παπακαισαρίαν Papa-Caesareatum nonnulli appellant, ruentem, magnísque iam passibus ad interitum praecipitantem, utcunque suffulciant, et sustentent. QVENSTEDT theol IV p.402 Pontificiorum, qui vocandi potestatem in solum Ecclesiasticum statum conferunt, depresso omni sub Ministerium Magistratu, quod Papocaesaream, vel Papo-Caesareatum, nonnulli vocant.