cassatiuus, -a, -um – aufhebend, ungültig machend: TESTAMENTVM Acciaioli-N p.80 (1359) quibus omnibus in totum et in partem presens suum ultimum testamentum voluit derogare ac esse earumdem hactenus factarum erogationum privativum, irritativum, cassativum et annullativum. LELIVS or (1464) investituram patris cassativam iuris Renati. BVLLARIVM Rom I p.488 (1525) cum quibusvis irritativis, annullativis, cassativis, revocativis, modificativis, praeseruativis, exceptivis, restitutivis, declarativis, mentis attestativis, ... clausulis.