trutannicus, -a, -um
beängstigend (?): PERVSINVS-S vita Columbae p.328* cum tamen affines consanguinei mugitiis trutannicisque verbis, una cum procacibus minis, eam saepius retunderent (Henschenius 'Trutanicus ... ducitur a Trutanis id est, scurris ac vilibus hominibus').
Lexicographica: GEORGES 0;
DVCANGE
|