theoleptus, -i,
m.
der von der Gottheit Ergriffene: FILELFO-F
ep 23,11 (
1464) Fuere praeterea non nulli, et ne hi quidem ignobiles philosophi, qui virtutem acquiri mortalibus voluerunt divino quodam afflatu, id quod de Theoleptis

Nympholeptisque affirmant, hoc est, quos vel Deus vel nympha corripuisset. LORICHIVS-G
Pflug ep suppl I 459 bis (
1550) Talium theologorum et

theophrastorum, imo theoleptorum et

theosebiorum maxima inopia nostri hi fines laborant.

gr.: FILELFO-F
ep 8,6 (
1450) Nec me latet quosdam existimasse felices homines reddi diuino quodam afflatu, qualis dictos legimus et
νυμφολήτους et
θεολήπτους, eos qui a deo essent nymphaque correpti.