sarcolatra, -ae, m. – Verehrer des Fleisches (d.h. der Menschennatur Christi): BARONIVS ann IV p.437 quòd enim Apollinaris negans in Christo mentem, Christum semihominem colere videretur, idcirco idem Theologus eādem epistolā subdit: "Tu Sarcolatra, siquidem ego Anthropolatra sum". haec ex Greg. Nazian. de erroribus Apollinaris, eiusque discipulorum, quos potentissimè confutat (gr. Greg. Naz. epist. theol. 101,48 ὡς σαρκολάτρης εἴπερ ἀνθρωπολάτρης ἐγώ).
– gr.: PETAVIVS theol dogm IV,1 p.458 Apollinaristas proptereà solitos esse convicium hoc in Catholicos iacere, ut eos ἀνθρωπολάτρας, id est hominicolas vocarent, eo quòd perfectum in Christo confiterentur hominem: atque hos vicissim σαρκολάτρας illos nominasse, quasi carnicolas, eo quòd solam carnem illi eidem affingerent.