anthropolatra, -ae, m. – der Menschen verehrt, anbetet: BVDAEVS adv p.262 quid est aula nisi anthropolatrum (gen. pl.) studiis cupiditatibus conflagrans et ambitione. atrium cupiditate, ambitus studio circumueniendi obrependique flagrans. PETAVIVS theol dogm II p.213 non captiosa sermonis ambiguitate ... nefarii praebere erroris ansam, ut pro idololatris, anthropolatrae, immo idololatrae nihilo minus fierent, quàm ethnici; dum pro pluribus horum dominis, hoc est revera diis, plures et ipsi dominos, adeóque deos agnoscerent, natura, et proprietate dissimiles. MARESIVS-S colleg p.325 Et licet natura humana praecisè considerata, non sit adorabilis; accedentibus iis Lutheranis ad Nestorianos, Anthropolatras et Socinianos, qui cultum religiosum adorationis divinae, humanitati Christi deputant.
– gr., ἀνθρωπολάτρης: PETAVIVS theol dogm II p.255 ut se ἀνθρωπολάτρην, immo idololatram esse non obscurè declaraverit. == theol dogm IV,1 p.442 Ita d Cyrillus hanc illi labem obiicit impurissimae opinionis: et qui ἀνθρωπολάτρας, ac νεκρολάτρας, id est hominicolas, et cadavericolas tacitè nominabat Catholicos.