placibilitas, -tis, f.
– gefallendes Wesen: ALIGHIERI-P comm III Dante par 8,1-12 vir vel mulier pulcra naturaliter est 
placibilis, et sic sua placibilitate philocapit animum venereum. BENVENVTO comm Dante par 14,130-132 ergo tu videris in hoc praeferre melodiam illius cantus placibilitati oculorum Beatricis? SERRAVALLE comm Dante purg 19,19-21 Ego sum, cantabat, ego [sum] dulcis syrena, que nautas in medio mari ... perverto, idest extra sensum traho, idest a vero itinere: tantum sum de placere, idest placibilitate, ad sentiendum plena.
placibilis, et sic sua placibilitate philocapit animum venereum. BENVENVTO comm Dante par 14,130-132 ergo tu videris in hoc praeferre melodiam illius cantus placibilitati oculorum Beatricis? SERRAVALLE comm Dante purg 19,19-21 Ego sum, cantabat, ego [sum] dulcis syrena, que nautas in medio mari ... perverto, idest extra sensum traho, idest a vero itinere: tantum sum de placere, idest placibilitate, ad sentiendum plena.
Lexicographica: GEORGES 0;
DV CANGE