impropriatio, -onis, f.
– 1) uneigentlicher, also falscher o. übertragener Gebrauch (eines Wortes): HENNEBERG-B mand p.384 (1485) quorum 
traductionem multi etiam docti viri videntes confessi sunt se propter maximam verborum impropriationem et abusum minime intellexisse. ALBERTINVS-Arn assert fol.210v iuxta materiam intelligenda sunt verba etiam per impropriationem verborum. – 2) Enteignung (?): VERMIGLI ep Tigur II p.19 (1559) De impropriationibus nihil videtur esse laborandum: non enim in tua manu est, unde aut quomodo regina velit aut episcopo aut parochis victum seu stipendium persolvere.
traductionem multi etiam docti viri videntes confessi sunt se propter maximam verborum impropriationem et abusum minime intellexisse. ALBERTINVS-Arn assert fol.210v iuxta materiam intelligenda sunt verba etiam per impropriationem verborum. – 2) Enteignung (?): VERMIGLI ep Tigur II p.19 (1559) De impropriationibus nihil videtur esse laborandum: non enim in tua manu est, unde aut quomodo regina velit aut episcopo aut parochis victum seu stipendium persolvere.
Lexicographica: TLL 0