deblandimentum, -i, n. – Schmeichelei: PONTANO magnanim p.11 Aristoteles, quos maiores nostri tanquam a deliciis "bellos" appellant, vocari ait quasi a civium deblandimentis popularique a laude "ἀστείους". == magnanim p.113 inanes quidam homines, ... quorum studium est captare ... in iocis ac confabulationibus, in conviviis, in pompis etiam minimas quasdam honorificationes ridiculaque deblandimenta