immeatio, -onis, f. – das Hineingehen: ALLEN sacram p.373 (v. circumincessio). DANAEVS comm sent p.337 (v. circumincessio). RAINOLDS-W calv p.459 quando ista de qua loquimur, in divinis personis περιχώρησις vel coniunctio, praesentia, immeatio et complexio substantialem quoque habeat eiusdem naturae unitatem. MACCOVIVS dist p.58 Vocant hoc Theologi per ἐμπεριχωρησιν, quod est, si Latinè vertas, immeatio. POIRET cog p.28 Denique potest aliquid ita dici praesens cuidam rei, ut non habeatur respectus ad praecedentia, sed ut concipiatur nexus eius cum re cui praesens dicitur, et quasi immeatio in illam.