poetaster, -tri, m. – Dichterling, schlechter o. unbedeutender Dichter: CELTIS od 2,4 (tit) Ad vetulum poetastrum et rapofagum. MVTIANVS ep I 280 (1513) Si ego sum popularis iactanticulusque poetaster plus nimio superbiens, ut tibi videor esse, nimirum tu talis es et pari nota dignus. ERASMVS ep 1195,134 (1520) Hortatus sum ... multos vt abstineant a libellis famosis ... . Monere possum, cogere non possum. Mundus plenus est officinis typographicis, plenus poetastris et rhetoristis. VIVES ver fuc 13 (1519) ab eo tempore ..., quo nescio qui poetastri ... referti anilibus fabellis huc migrarunt. == colloq 15 (1538) Inservivi nuper in Calabria ludimagistro cuidam poetastro, qui saepenumero cenam aliam non dabat mihi, quam cantillationem centum versuum, quibus mirificum aiebat saporem inesse. GISELINVS ep 2 p.35 H. (1568) famelico Poetastro obicere ... sumptuosa... fercula. BAVDIVS ep 54 (1608) quasi ... Musas infelices tanquam ad quaerendum poetastro parvulo victum hosti prostituerim. BARLAEVS Huygens-Con ep 388 (1628) Qui theologiam antehac et philosophiam professus fui, iam poetaster factus sum.