grac(c)ulatim, adv.
– wie die Raben: LAETVS-P Poliziano ep 1,17,1 (1491) (v. sturnatim). ALEANDER mai. Erasmus ep 256 (1511) Illud mirari non satis queo: vbi gratis quidpiam prelego, confluere ad me omnes cateruatim, 
sturnatim, gracculatim – vt cum istis Beroaldistis et Piistis ineptiam. SCHEVRL Eck ep 75 (1519) Peragravi nuper aliquot insignes episcopatus: ubique reperi magnum Martinianorum globum. Mirus clericorum in hunc favor: in illius sententiam "manibus et pedibus" et "graculatim et sturnacim" itur.
sturnatim, gracculatim – vt cum istis Beroaldistis et Piistis ineptiam. SCHEVRL Eck ep 75 (1519) Peragravi nuper aliquot insignes episcopatus: ubique reperi magnum Martinianorum globum. Mirus clericorum in hunc favor: in illius sententiam "manibus et pedibus" et "graculatim et sturnacim" itur.
Lexicographica: TLL 0
Lit.: v. sturnatim.