scaramuc(c)ia (-utia), -ae, f. – Scharmützel: CRASSVLLVS Tarent p.116 permansit in obsidione durantibus Scaramucciis. ANON diarium Parm p.29 inter eos facta una scaramutia, in qua Teucri peius habuerunt. ALONSO DE CARTAGENA scripta varia p.1863 Et exeuntibus ex vrbe ad illa preludia bellica que scaramuças uocamus.
– lex.: DECEMBRIO-A pol 3,27,97 Nam quid de Petrarcha dixerim et Boccacio Collucioque Pierio omnibusque tempestatis illius scriptoribus, in quorum epistolis, quae adhuc restiterunt, ut arbitror, cernere nonnunquam licuit scaramuciam pro dimicatione vel proelio, badalucum pro tumultu, roncinum pro equo, capitaneum pro duce vel ductore et id genus plurima. MAGRI hierolex p.547 scara, militum agmen, italice Schiera, ex germanico vocabulo Schaar, ex quo proveniunt italicae voces Scaramuccia, et Scaramucciare, id est, leve certamen, ac leviter dimicare.