roncinus, -i, m.
kleines Pferd: BENVENVTO comm Dante purg 6,13-15 Si erat unus sacerdos dives et pinguis, auferebat sibi mulam pulcram, et dabat ei unum tristem roncinum. DECEMBRIO-A pol 3,27,97 Nam quid de Petrarcha dixerim ... omnibusque tempestatis illius scriptoribus, in quorum epistolis ... cernere nonnunquam licuit scaramuciam pro dimicatione vel proelio, badalucum pro tumultu, roncinum pro equo, capitaneum pro duce vel ductore et id genus plurima.
Lexicographica: GEORGES 0;
DVCANGE
|