roncinus, -i, m.
kleines Pferd: BENVENVTO comm Dante purg 6,13-15 Si erat unus sacerdos dives et pinguis, auferebat sibi mulam pulcram, et dabat ei unum tristem roncinum. DECEMBRIO-A pol 3,27,97 Nam quid de Petrarcha dixerim ... omnibusque tempestatis illius scriptoribus, in quorum epistolis ... cernere nonnunquam licuit
![]() ![]() Lexicographica: GEORGES 0;
DVCANGE
|