banderia, -ae, f. – Fahne: ALIGHIERI-P comm I Dante purg 7,88-126 ille nasutus, de quo dicit textus, est dictus Comes Robertus, qui mortuus est sic fugiendo, et deflorando lilium in suis banderiis laniatis. BENVENVTO comm Dante par 27,49-54 "Nè che le chiavi che mi fur concesse", idest, et non fuit nostra intentio quod claves datae mihi ad aperiendum regnum coelorum, "divenisser segnaculo", idest, efficerentur armatura vel insignium, "in vessillo", idest, banderia vel signo. SERRAVALLE comm Dante inf 34,1-3 Vexilla regis, idest banderie, sive insignia, prodeunt, idest apparent a longe. TRACTATVS Florentia-Carolus VIII p.653 vexilla et banderias, quorum seu quarum campus sit azzurreus, liliis giallis sive croceis seu aureis seminatus. RHODIGINVS antiq p.565 bandum Procopius signum dici militare ab Romanis interpretatur; unde factum coniectamus, ut uulgus inscitum banderias nuncupet.
– lex.: – 1) Fahne: VALLA-L in Bart 5,20 An non asinorum verba sunt 'banderie', 'quarterie', ' <l>iste', 'arme', 'clodi', 'crope'? – 2) Gebiet, das unter eine Fahne gehört: KILIAAN etym p.27 banderije ... vulgò Baronia, barionatus, banderia, bandophori ditio.