daemonilatra, -ae, m.
Dämonenverehrer: MVSCVLVS loc comm p.409 Deinde non verum Deum, sed adulterinos colunt, qui ethnica impietate daemonia sub nominibus Iovis, Saturni, Martis, Mercurii, Veneris, Solis et Lunae colunt. in mg.: Daemonilatrae. TIT Revelatio daemonolatriae inter Christianos, seu Victoria protestantium contra daemonolatras pontificios, Graecos, Arianos etc. (Daniel Zwicker, Amsterodami 1672).
Lexicographica: TLL 0
|