infacundia, -ae, f.
Mangel an Eleganz des Ausdrucks: SCALIGER-JC or in Er I Ecce uobis quam uanus homo sit, qui nos a Ciceronianae dictionis genere deterrere conatur, cum tamen nequaquam - id quod pollicitus est - illius infacundiam demonstret.
abgelehnt: VALLA-L in Facium p.181 Ubi 'inelegantiam' legisti? quod sicut 'infacundia' et 'ineloquentia' videtur mihi in usu non esse. Lexicographica: TLL (1x, GELL.)
|