accubuus (-bius), -a, -um
1) assiduus (et) accubuus, sich ausdauernd mit etwas beschäftigend: TAVBMANN melod p.483 Gnavaque sedulitas Latiae te Palladis arteis | Adsiduumque libris accubuumque docet. ARCHIV univ Haffn 335 (1599) p.466 sancte promitto, ab omni alia cogita- tione me aversum, Philosophica calide intenteqve meditaturum studia: noctu, diu, assiduum accubuum fore. PRIDEAVX controv p.127 Cùm amici Calvinum admonuissent, ut habet Beza in ipsius vitā, ne cum tanto valetudinis dispendio, assiduus et accubuus chartis impallesceret (paraphrasiert nach BEZA vita Calv sig.***3v Admonentibus et obtestantibus nobis, ut saltem aegrotus ab omni dictandi aut saltem scribendi labore abstineret). WEINREICH aerar p.16 (discere) Assiduum esse suis accubuumque libris. GRONOVIUS-JF ep syll III p.22 (1637) ego te mihi facile excuso, quem tam assiduum accubium esse Nasoni puto, ut officii obliviscaris. == ep syll III p.66 (1638) Primum quidem moratus est me optimus Vincentius noster, qui modestis suis salibus ac erudita comitate ita me tenuit, ut, quamdiu hīc esset, assidui accubui invicem omnium aliarum rerum cogitationem omitteremus. == ep syll III p.78 (1639) Non tam diu fuisses immunis garrulitatis meae, nobilissime juvenum, nisi me hos aliquot dies continuae occupationes diripuissent. Seneca in primis assiduum accubium habet, quem utinam recensere possem totum. 2) sich in der Nähe befindend, begleitend, (daher auch) ausdauernd, eifrig: TAVBMANN melod p.277 Qui vos assiduus colebat, immo | Qui vos accubuus sinu fovebat. FITZGEOFFREY aff 3,95 Obiicis assiduam, Stephani, mihi saepe palestram; | Accubuam obiicio sed tibi iure tuam (d.i.' den Club wo du dich hinlegst, d.h. dem horizontalen Gewerbe widmest'). SIBER-ATh delitiae Germ VI p.200 uxor est proelium | Ultro excitatum;
![]() Lexicographica: TLL 0 (adv. accubuo, PLAVT. Truc. 421)
|