consalaneus, -a, -um – begleitend, zusammenwohnend: SIBER-ATh delitiae Germ VI p.200 uxor est proelium | Ultro excitatum; consalanea bellua; | Accubua cura; Scylla compta et elegans.
– subst., consalaneus, -i, m., Mitbewohner, Gefährte: PICCART observ II sig.A4r Cum enim Tu primum in Academiā nostra pedem poneres ... et convictu statim meo, et postea contubernio quoque uti voluisti, quo toto tempore eum Te et mihi et familiae meae et consalaneis tuis Generosis ... exhibuisti, ut et honori et voluptati et exemplo omnibus esses. == Witte iur p.32 qui veterem hunc consalaneum suum ... et me comitem clementer admodum et benigne accepit.