diffidatorius, -a, -um
– die Treue aufsagend, Krieg erklärend: FILLASTRE mai. gesta p.93 Hoc enim publice confessus est et asseruit idem rex Romanorum, quod volebat 
diffidare regem Francie, fecitque litteras diffidatorias. BASELIVS contin fol.307r Dux autem Vuirtembergensis Udalricus ... missis ad Haidelbergam publicis literis diffidatoriis Philippo bellum indixit. BOTZHEIM Hutten ep 290 (1523) fertur etiam illos cardinali Moguntino diffidatorias transmisisse. BESOLD nat pop p.32 quae apud nobiliss. Goldastum, lib. 3. Constit. fol. 362. Mandato suo diffidatorio, ad Saladinum, pro restitutione terrae sanctae, Fridericus I. Imperator addit.
diffidare regem Francie, fecitque litteras diffidatorias. BASELIVS contin fol.307r Dux autem Vuirtembergensis Udalricus ... missis ad Haidelbergam publicis literis diffidatoriis Philippo bellum indixit. BOTZHEIM Hutten ep 290 (1523) fertur etiam illos cardinali Moguntino diffidatorias transmisisse. BESOLD nat pop p.32 quae apud nobiliss. Goldastum, lib. 3. Constit. fol. 362. Mandato suo diffidatorio, ad Saladinum, pro restitutione terrae sanctae, Fridericus I. Imperator addit.
Lexicographica: TLL 0