grammatellus, -i, m.
1) halbgebildeter Grammatiker: SCHOTT-P Wimpfeling ep 9 (1486) (v. capitosus). CELTIS or Ingel 9,10 dum annosos grammatellos ad fundamenta linguae Graecae compellunt ad vagiendum iterum in cunis cum infantulis artis grammaticae. WIMPFELING ep 116 (1501) (v. cornutus). LVTHER colloq 4730 p.455 (1539) Lutherus deploravit futuras sectas et falsos fratres: Es wirdt des schreibens so vil werden, das der geringste grammatellus vnd
![]() ![]() Lexicographica: TLL 0
|