diuinator, -oris, m. – Wahrsager: BARBARO-H min. castig I 4,58 Malui divinator videri quam Aetoliae cicada. ERASMVS ad 2,1,1 p.404D Dicet hic aliquis: 'Heus diuinator, quid haec ad typographos?' VADIAN poet 19 p.156,13 ut Pythagorae dogmata ne hodie quidem satis cognita sint, nisi divinator quis ese mavult quam interpres. CALVIN in I Sam hom 98 col. 630 Deus sane corruptionem exominabilem sui cultus esse declaraverat, et nominatim e terra tolli iusserat omnes divinatores et incantatores. BRVNO immens 7,18 qui Thyresiam caecumque senemque gubernat divinatorem. CAMDEN ann 1596,31 Margareta Cliffordia comitissa Derbiae ..., quae ex muliebri imbecillitate curiosula, credula vanitate ..., divinatores consulendo reginae gratia ... exciderat.