perquamraro, adv. – sehr selten: HANGEST propugn fol.lxixr Tum etiam non suapte natura, genuinoque suo malo id facit imago, nec ut plurimum accidit. sed perquamraro, quare non eo abrogabitur lex de his quae frequentius accidunt lata.
– lex.: FERRER pron 4,22,5 Ex per et quam perquam componitur, sed positiuo non superlatiuo, ut per, sed et uerbo copulatur, ut perdoctus, perquamdoctus, non perquamdoctissimus, et peramat et perquamamat, licet apud Boetium perquamrarissimos, et apud Pomponium perquambreuissimos sit inuentum.