perquamdoctus, -a, -um – sehr gelehrt: exempla desunt.
– lex.: FERRER pron 4,22,5 Ex per et quam perquam componitur, sed positiuo non superlatiuo, ut per, sed et uerbo copulatur, ut perdoctus, perquamdoctus, non perquamdoctissimus, et peramat et perquamamat, licet apud Boetium perquamrarissimos, et apud Pomponium perquambreuissimos sit inuentum. Ceterum quam cum certiis aduerbiis certitudinem superlationemue significantibus positiuis adiungi potest, ut sane quamutile, uoce admodum quamsuaui, oppido quamlibens, nimis quamineptum, quae aduerbia idem pollent, quod [quae ed.] per pro ualde; tum perquam est usitatius, ut perquamutile, uoce perquamsuaui, perquamlibens, perquamineptum.