statuificus, -i,
m.
Bildhauer: SERRAVALLE
comm Dante par 27,88-90 Scribitur quod Policletus, optimus artista statuificus, fecit unam statuam Veneris adeo pulchram, quod quidam exarsit in amorem eius sic et taliter, quod cum ea statua voluit suam libidinem explere.

lex.: EP
obsc vir III p.534 Et quia vocabula ex Cicerone sunt nimis vetera, conavi ea innovare, v. g. ita doceo: Ein Jurist, Iurista; ein Burgermeister, Burgimagister; ein SchulRector,

Scholirega; ein Capellan, Capellanus; ein Poet,

Metrista; ein Küster,

Campanator; ein Buchdrucker,

Pressor; ein Künstler, Artista; ein Bildschnitzer, Statuificus; ein Schuster,

Calcifex; ein Barbir,

Crinifex; ein Töpffer,

Tornicator; ein Bauer,

Burista; ein Henker,

Suspensor, etc. Sic puto me propius ad res venire, quam vetus ille Cicero, et alii veteri

Salbaderi.