statuificus, -i, m.
Bildhauer: SERRAVALLE comm Dante par 27,88-90 Scribitur quod Policletus, optimus artista statuificus, fecit unam statuam Veneris adeo pulchram, quod quidam exarsit in amorem eius sic et taliter, quod cum ea statua voluit suam libidinem explere.
lex.: EP obsc vir III p.534 Et quia vocabula ex Cicerone sunt nimis vetera, conavi ea innovare, v. g. ita doceo: Ein Jurist, Iurista; ein Burgermeister, Burgimagister; ein SchulRector, Scholirega; ein Capellan, Capellanus; ein Poet, Metrista; ein Küster, Campanator; ein Buchdrucker, Pressor; ein Künstler, Artista; ein Bildschnitzer, Statuificus; ein Schuster, Calcifex; ein Barbir, Crinifex; ein Töpffer, Tornicator; ein Bauer, Burista; ein Henker, Suspensor, etc. Sic puto me propius ad res venire, quam vetus ille Cicero, et alii veteri Salbaderi. Lexicographica: GEORGES 0
|