campanator, -oris, m. – Glöckner, Küster: PONTANO serm 5,2,33 'cui nam', inquit, 'divo sacer hic dies est, o campanator, adeo nam frequens tintinnis ?' BEBEL-H mamm sig. h3r Apud ecclesiasticos autem basilice dicuntur sacella numinibus consecrata: inde basilicani dicuntur custodes basilicarum apud Augustinum et Orosium quos vulgus campanatores vocat. EP obsc I 33 p.57 ego amo hic unam virginem, filiam campanatoris.
– als Eigenname: INSCR Germ 60/1 135 (1500) honorabilis dominus petrus Campanator de winckel (d.i. Petrus Glöckner).