campanator
campanator, -oris, m. – Glöckner, Küster: PONTANO serm 5,2,33 'cui nam', inquit, 'divo sacer hic dies est, o campanator, adeo nam frequens tintinnis ?' BEBEL-H mamm sig. h3r Apud ecclesiasticos autem basilice dicuntur sacella numinibus consecrata: inde basilicani dicuntur custodes basilicarum apud Augustinum et Orosium quos vulgus campanatores vocat. EP obsc I 33 p.57 ego amo hic unam virginem, filiam campanatoris.
als Eigenname: INSCR Germ 60/1 135 (1500) honorabilis dominus petrus Campanator de winckel (d.i. Petrus Glöckner).
Lexicographica: TLL 0; LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, campanator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 12.09.04 22.01.07 06.12.09

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.