inclinabilis, -e – der zuneigen kann o. zuneigt: ALIGHIERI-P comm III Dante purg 18,1-45 videlicet quod animus noster creatus est promptus ad amandum et sic inclinabilis et mobilis est ad omne placibile, nam, ut ait Phylosophus in libro De Natura Animalium: "Omnia naturaliter appetunt delectationem". BENVENVTO comm Dante purg 18,19-21 quia ... nec creator, nec creatura fuit unquam sine amore, è mobile, idest, inclinabilis, "ad ogni cosa che i piace", idest, ad quicquid delectat ipsum. SALVTATI ep 9,3 (1392-4) possem te pro nunc tue relinquere opinioni, nisi, inter verum et falsum medius, facilius unde, quam quo iam ductus es, inclinabilis esses. ROMMINGIVS parv sig.A2v animos ... dubiosque et ad malum inclinabiles. ARMINIVS op p.587 Est autem modus proprius voluntatis, libertas; adiunctum proprium, contingentia, cum libere sit per se ad hoc aut illud inclinabilis. EPISCOPIVS op p.339 (1625) Dicitis vero hominem neque in hanc neque in illam partem, qua homo quidem est, esse - ut ita loquar - inclinabilem. Nihil minus. non dicimus hominem qua homo est non esse in hanc vel illam partem inclinabilem.