praeceptorius, -a, -um – 1) eines Lehrers: GVARINO ep 387,40 quia in hace praeceptoria occupatione vitam ducere non intendis. DECEMBRIO-A pol 3,29,52 licet in quibusdam Caesaris commentariorum exemplaribus circa principia de bello Gallico 'postridie' pro 'tertio die' ac praeceptorio more explicatum appareat. – 2) etwas anordnend: VIVES conscr 15 cum iocamur aut fabellam referimus ..., quales epistolae sunt praeceptoriae, consultoriae, hortatoriae, admonitoriae, castigatoriae, gratificatoriae ..., de externis, quae sunt consolatoriae et incitatoriae. CAMPANELLA ep 70 p.247 (1634) literis commendatitiis et praeceptoriis domini cardinalis Barberini, ut ubique suae ditionis et aliorum principum me adiuvent quicumque obvii gubernatores etc., bene munitus (zur Bedeutung vgl. danach: simul Comitis de Novalla .. mandato ac commendatione ... pariter datis).