alphabetarius, -a, -um – 1) alphabetisch: PICO-G thes pr 11,2 prima est scientia quam ego uoco alphabetariae reuolutionis, conrespondentem parti philosophiae quam ego philosophiam catholicam uoco. AGRIPPA occ 3,11 per alphabetariam commutationem quam cabalistae Ziruph vocant. MORHOF polyh p.115 Est praeterea philosophia quaedam Alphabetaria, quae non pueros, sed magnos profectò doctores exerceat. – 2) das Alphabet lernend bzw. beherrschend: COMENIVS method p.230 puer alphabetarius post comprehensa literarum elementa eaque in syllabas colligendi rationem quemvis datum textum promptè legit. == orbis praef Ex ipsa quippe animalis inspectione vim characteris cujusque recordabitur facile alphabetarius tiro.
– subst., alphabetarius, -i, m., ein Schüler, der das Alphabet beherrscht, Anfänger: ANON Schwenckfeld ep piet sig.D5v (1558) Omnes sumus adhuc alphabetarii in schola Christi. PEXENFELDER appar p.332 postquam ex ἀναλφαβήτοις pueruli facti sunt elementarii, - alphabetarii et syllabarii. ORDINATIO schol Laubach p.113 W. (analphabetus).