adipsus, -a, -um – ohne Durst: BVDAEVS transit p.156 (1535) Hunc in modum qui in solitudine philosophiae sapientiam quaerere et inuestigare statuerunt, eos nihil sitire praeter nectaream illam aquam oportet, quae operantibus in uinea dominica plerunque funditur diuinitus: ad caetera uero omnia eosdem adipsos esse, in omnium rerum inopia fide, spe, et charitate se tolerare.
– lex.: LONITZER nat II fol.44r (1555) (tit adipsos) Adipsos, quasi dicas sine siti, ab α privativa particula, et διψα, id est, sitis.