addubitanter, adv.
zweifelnd: BVDAEVS graec p.774 (1529) μήποτε non tam percunctantis est, quam addubitantis, et addubitanter decernentis. == op III,2 p.130 cum satis addubitanter uerba fecisse sibi uisus est. HENAO missa p.220 (1658) In uno solo ex quinquaginta duobus correctos, eoque addubitanter prolato. COCCEIVS-I cant p.140 (1665) Circa hoc et sequens finis magis addubitanter proponitur , quàm in antecedenti.
Lexicographica: TLL 0
|