an(h)ypocritus, -a, -um
– ungeheuchelt, nicht vorgetäuscht: SASCERIDES odae 8,1 p.357 (1557) Soli timentes numen amabile, | Nitentur ipso mente anypocrita.
– gr.: LVTHER op 40,1 p.255 (1531) At Paulus vult fidem esse ἀνυπόκριτον. == op 40,1 p.421 Si ipsi fidem formatam vocarent veram et Theologicam vel, ut Paulus, ἀνυπόκριτον.
– gr.: LVTHER op 40,1 p.255 (1531) At Paulus vult fidem esse ἀνυπόκριτον. == op 40,1 p.421 Si ipsi fidem formatam vocarent veram et Theologicam vel, ut Paulus, ἀνυπόκριτον.
Lexicographica: TLL 0, LSJ