allatrator, -oris, m. – der anbellt (d.h. zu Unrecht kritisiert): LEFEVRE in ep Paul fol.cixv (1512) canes illi - sic enim licet appellare spiritualium detractores, et allatratores - non tam Paulo, quam gratiae dei detrahentes. SCALIGER-JC carm II (Epidorpides) p.232 (1573) Sed rhetor inanis, nebulo, allatrator orci | Id schema sibi placitum noluit tacere. MVRET or II 9 (1577) de toto isto allatratorum genere dicere. BRAHE ep ed. Zeeberg 1600-04-01 (1600) Ego contra tam rabiosum allatratorem quidpiam sub meo nomine, dilutionis loco, edere indecorum existimo. SCALIGER-JJ ep 249 p.537 (1606) ita pro meritis suis digne Corybas ille Sabaudus splendoris ejus allatrator acceptus est. GROTIVS-H ep 247 (1612) Ut videant profani ac fastidiosi literarum allatratores, nihil esse maius eo quod contemnunt. MASEN pal lig II p.190 (1683) Allatrator opum, cui pera sat ampla suppellex | Una fuit.