exspatiator, -oris, m. – Wanderer: BVDAEVS op I p.114C Sic enim fiunt animi uelut errones et expatiatores, cum se aurae blandiendi rapiendos permittunt et ferendos. == op I p.160D lucis etiam superioris inficientes obliuione expatiatores homines, erronesque animos. == op I p.186D Apud se uero esse qui tantem modo potest animus ipse, peregre semper agens, multiuagus, erro, uulgiuagus, expatiator, palabundus, excursor?
– lex.: PEROTTI ccopiae 12,84 (1480) A Spatior fit expatior a quo expatiator, et Spatiatim aduerbium, hoc est errabunde.