reconciliabilis, -e – 1) versöhnlich, versöhnbar: VIVES op ed. Majans II p.524 (1523) Plato Atheniensis, cujus inimicitias metuis, homo est quantum fama fert, placabilis facile, ac reconciliabilis. GOBLERVS contin Sleidanus stat p.661 Ingenio fuit Carolus V. humano, miti, ... magnanimo, forti, reconciliabili, multum amicitiae appetente. TVCKNEY praelect p.54 Deus Reconciliabilis potiùs quàm plenè et propriè Reconciliatus dici potest. BRAVNIVS-I foed p.298 (1688) Non igitur satisfecit tantum, ut Deus cum homine esset reconciliabilis, sed ut de facto essemus reconciliati. – 2) der in Übereinstimmung gebracht werden kann: LEIBNIZ ep II-1 16b (1670) Addidi epistolam ad doctissimum quemdam virum aliquando a me scriptam de Aristotele recentioribus ... reconciliabili.